บทที่ 31

พ่อเหยียนพอจะเข้าใจเรื่องราว จึงไม่ได้ถามอะไรมาก

เหยียนชิงอวี่นึกถึงคนที่เธอเห็นในซอยวันนั้น

เธออดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “พ่อคะ...”

พ่อของเหยียนรู้ว่าเธออยากจะถามอะไร จึงโบกมือแล้วพูดว่า “เสี่ยวซือ รอให้ลูกโตกว่านี้ก่อนแล้วจะเข้าใจเอง”

เหยียนชิงอวี่รู้สึกเสียใจ “หนูโตแล้วนะคะ”

คนสองคนที่เป็นที่...